Het gebruik van de Metro in Londen
De London Underground is veruit de makkelijkste wijze van vervoer in Londen. Bij alle infopagina’s staat achter het logo een station van de metro in Londen aangegeven. Die stations bevinden zich allemaal in zone 1, tenzij anders aangegeven.
De Londense metro is de oudste van de wereld. De eerste lijn opende in 1868. De oudste tunnel werd tot voor kort nog gebruikt door de East London Line. Binnenkort wordt deze lijn opgenomen in het net van de zogenaamde Overground, de treinverbinding langs de voorsteden van Londen. Tegenwoordig vervoert de Metro dagelijks drie miljoen passagiers tussen 275 stations over 408 kilometer spoor.
Helaas heeft de lokale politiek de laatste tientallen jaren de metro aardig verwaarloosd. Inmiddels is men zich daarvan bewust en is er gestart met een inhaalprogramma. Gevolg is wel dat lijnen en stations geregeld worden gesloten om het onderhoud mogelijk te maken. Met name in het weekend kan de overlast groot zijn.
De metro is ongeschikt voor mensen die slecht ter been zijn. De stations zijn (bijna) allemaal voorzien van roltrappen en/of liften, maar die gaan bijna nooit tussen straat- en perronniveau. Traplopen blijft noodzakelijk.
Op een aantal stations is er een groot gat tussen de trein en de perrons. Met name als het perron in een bocht is aangelegd, kan dat tot gevaarlijke situaties leiden. Er wordt wel gewaarschuwd: “Mind the gap”.
Metro plattegrond van Londen
De lijnen van de metro zijn aangegeven op de ‘Tube map‘ (Adobe Acrobat). Deze kaart werd ontworpen door Harry Beck in 1933, zijn basisontwerp wordt nog altijd gebruikt en zijn werkwijze vindt navolging over de hele wereld.
Het is niet moeilijk om de weg te vinden in de metro. Bij bijna elke bezienswaardigheid in Londen wordt een metrostation aangegeven. Via de tube map kan de kortste weg worden opgezocht. Op elk metrostation is een foldertje te krijgen waarop deze staat afgedrukt.
In elke stationshal is een plattegrond aanwezig van de straten rond het station, waarop (meestal) de eindbestemming is te vinden. Die plattegrond hangt ergens aan de muur, maar is vaak ook als een folder mee te nemen.
Oystercard is dé OV-chipkaart in Londen
Londen kent de Oystercard. Dit is een chipkaart waarmee gebruik kan worden gemaakt van bus en metro. Reizen met de Oystercard is goedkoper. In Nederland en België kan een Visitor Oyster Card worden gekocht, maar dat kost extra geld. Een gewone Oystercard kan gekocht worden op elk station van de ondergrondse (aan het loket en in een automaat) en in veel winkels, herkenbaar aan het blauwe logo. Hij kost £5,-, en heeft een reistegoed van £2,-. De kaart kan met de automaten verder worden opgeladen. Het is niet mogelijk om met meerdere mensen van één Oystercard gebruik te maken.
De Oystercard is hetzelfde als de Nederlandse OV-chipkaart. Hier krijgt die kaart een enorme negatieve publiciteit, maar de Londenaren kunnen en willen niet meer zonder, want het gebruiksgemak is geweldig.
Op de Oystercard kan een abonnement worden gezet van 1 dag of bijvoorbeeld van 7 dagen. Voor 1 dag hoeft u geen moeite te doen. Reis gewoon met de Oystercard. Er zal nooit meer worden afgeschreven, dan de waarde van een dagkaart. Ben je een week in Londen, of langer, dan is een 7 daags abonnement (7 day travelcard) interessant. Die kan via de automaat op de Oystercard worden gezet. Deze travelcard werkt met zones. Nagenoeg alle bezienswaardigheden bevinden zich in zone één. Een travelcard voor zone 1 (en 2) is dus genoeg. Wil je toch verder reizen, dan kun je gebruik maken van het gewone reistegoed.